Η αποτίμηση του «φαινομένου» ΔΗΜΑΡ θα έμπαινε σε εντελώς άλλη βάση αν δεν υπήρχε ένα ακλόνητο δεδομένο: Από το καλοκαίρι του 2010, οπότε δημιουργήθηκε από το πλευρό του ΣΥΡΙΖΑ, όπως η Εύα, ελάχιστες φορές διαφοροποιήθηκε στη Βουλή. Μνημόνιο 1 και 2, εφαρμοστικά μέτρα, μεσοπρόθεσμο, δανειακή σύμβαση, ασφαλιστικό, προϋπολογισμός 2011… Η μόνη φορά που θυμάμαι να ψήφισε διαφορετικά από τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν σε μια ψηφοφορία για τα γενόσημα – όπου πιθανόν να είχε και δίκιο.
Με βάση αυτή την εικόνα, θα απορούσε κανείς για ποιο λόγο έγινε εκείνη η διάσπαση. Δύο χρόνια αργότερα, σχηματοποιούνται κάποιες σαφέστερες απαντήσεις…
Προσπαθώντας να δω τα πράγματα ψυχρά, χωρίς προκαταλήψεις, διακρίνω ένα πρώτο σημείο καμπής. Η ΔΗΜΑΡ σπεύδει ταχύτατα, αμέσως μετά τη δεύτερη εκλογική αναμέτρηση, να μπει στην τρικομματική κυβέρνηση. Ήταν προεκλογική δέσμευσή μας, θα πει ο Φώτης Κουβέλης, είχαμε εγγυηθεί ότι μετά τις εκλογές θα υπάρξει κυβέρνηση.
Υπάρχει ένα λογικό άλμα εδώ. Ναι, είχες εγγυηθεί ότι θα σχηματιστεί κυβέρνηση, δεν είχες δεσμευτεί όμως ότι θα συμμετάσχεις σώνει και καλά κι εσύ. Αν τα κουκιά ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν έφταναν, θα μπορούσα να το καταλάβω. Προσοχή: προσωπικά δεν θα συμφωνούσα, αλλά θα το θεωρούσα συνεπές με τις προεκλογικές τους δεσμεύσεις – μέχρι εκεί.
Μόνο που όλοι ξέρουμε πως 129+33=162: κανένα αδιέξοδο και ουδεμία ακυβερνησία. Πού πάτε μόνοι με τους 17 βουλευτές σας;
Αλλά επειδή είπαμε να το δούμε ψυχρά, ας εξετάσουμε το έσχατο επιχείρημα της ΔΗΜΑΡ: ΝΔ και ΠΑΣΟΚ διέθεταν μεν 162 έδρες, αλλά το ΠΑΣΟΚ δεν θα συμμετείχε χωρίς εμάς. Αλήθεια; Είναι διαπιστωμένο αυτό; Και τις προάλλες πώς ψήφισαν -όσοι ψήφισαν- τα εργασιακά χωρίς εσάς, και μαζεύτηκαν 153;
Αλλά εντάξει, θα δεχτώ προς στιγμήν ότι πράγματι η ΔΗΜΑΡ ήταν απαραίτητη, ως καταλύτης ή ως συγκολλητική ουσία. Τόσο απαραίτητη, ώστε οι βουλευτές της να απολαμβάνουν το προνόμιο να διαφοροποιούνται από το κυβερνητικό μπλοκ και να ψηφίζουν «παρών», ενώ το ίδιο αδίκημα για τους βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ επισύρει την ποινή της αποπομπής από την κυβερνητική πλειοψηφία.
Τόσο απαραίτητη, όσο και οποιοδήποτε άλλοθι σε κάθε έγκλημα. «Δεν ήμουν εκεί, ρωτήστε και τη ΔΗΜΑΡ».
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Σχετικά άρθρα Ας μιλήσουμε για τη ΔΗΜΑΡ – 2
Χριστόφορος Κάσδαγλης 
Παράθεμα: Ας μιλήσουμε για τη ΔΗΜΑΡ – 1 | Χριστόφορος Κάσδαγλης
Ας μιλησουμε για τα Βαμπιρ και τους Κανιβαλους της παλαιοαριστερας που τοσο αγαπατε:
http://fygokentros.blogspot.gr/2012/11/6.html
Βαμπίρ και κανίβαλους που αγαπάω;
Παλαιοαριστερα που αγαπατε… Περονικο ΠΑΣΟΚ. αδιεξοδη κομμουνιστικη αριστερα, αντιευρωπαϊκη μουτζαχεντιν αριστερα της «μονομερους» πραξης, αριστερα που δεν μιλαει ευθεως για Δραχμη- αν και, αυτο ακριβως ειναι το plan A της!
Τωρα, τα βαμπιρ και τους κανιβαλους- ως προσωπα και ως προσωπικες λογικες- δεν μπορω να υποστηριξω πως τα αγαπατε, γιατι κι εγω δεν σας γνωριζω προσωπικα…
Η ανάλυσή σου παραβλέπει το εξής γεγονός: ένα κόμμα προσδιορίζεται από τι ψηφίζει αλλά και από τι πρεσβεύει. Οι θέσεις της ΔΗΜΑΡ ήταν διαφορετικές από εκείνες του ΣΥΡΙΖΑ: ξεκάθαρη ευρωπαϊκή προοπτική, όχι στον κρατισμό, απεγκλωβισμό από το Μνημόνιο μέσο της διαπραγμάτευσης και όχι της μονομερούς καταγγελίας.
Κατά τα άλλα, πολύ εύστοχη ανάλυση.
Οδυσσέας
Είναι αξιέπαινο το γεγονός ότι -ειδικά στην παρούσα συγκυρία- σπεύδεις να υπερασπιστείς τις θέσεις της ΔΗΜΑΡ αν και βρίσκεσαι σε τροχιά διαφοροποίησης από τις τρέχουσες αποφάσεις της. Αλλά όπως κι εσύ αυτή την περίοδο διαπιστώνεις στην πράξη, ένα κόμμα δεν προσδιορίζεται κυρίως από το τι πρεσβεύει στη θεωρία. Αυτό που έχει τελικά τη μεγαλύτερη σημασία είναι το τι ψηφίζει!
Κύριε Βουδούρη,
Επιμένετε όλοι οι Δημαρίτες μαζί με Πασόκους και ΝΔ να πιπιλάτε την καραμέλα του κρατισμού ως στοιχείο της γραμμής ΣΥΡΙΖΑ.
Κατ’ εσάς, κρατισμός είναι το να ελέγχει το κράτος βασικούς τομείς του;
Είναι κρατισμός να υπάρχει Εθνικός αερομεταφορέας;
Είναι κρατισμός να υπάρχει Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού;
Είναι κρατισμός να υπάρχει Δημόσια επιχείρηση τηλεπικοινωνιών;
Είναι κρατισμός να υπάρχουν κρατικές Τράπεζες; Είναι κρατισμός να υπάρχουν τα ΕΛΤΑ;
Δεν είναι θέση του ΣΥΡΙΖΑ το κράτος να φτιάχνει κάλτσες και σώβρακα.
Να υπάρχει υπό κρατικό έλεγχο η ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ, τα ΕΛΤΑ, η ΕΥΔΑΠ, ο ΟΤΕ, 2-3 τράπεζες, και ας γίνουν και αντίστοιχες ιδιωτικές εταιρείες. Να μπορεί όμως η κυβέρνηση να έχει εργαλεία ώστε να μπορεί να παρεμβαίνει στην αγορά.
Ειδάλλως, ποιά είναι η δική σας θέση; Ξεπούλημα των πάντων και το κράτος θεατής στα παιχνίδια των κερδοσκόπων;
Ελπίζω πως όχι.
Παράθεμα: Ας μιλήσουμε για τη ΔΗΜΑΡ – 4 | Χριστόφορος Κάσδαγλης
Παράθεμα: Ας μιλήσουμε για τη ΔΗΜΑΡ – 4 | EcoLeft