Μπορώ και χωρίς ευρώ

Τον Ανδρέα Ρουμελιώτη, συγγραφέα του βιβλίου «Μπορώ και χωρίς ευρώ», εκδόσεις Ιανός, τον ξέρω 25 χρόνια, από την εποχή που έπιασα δουλειά στην Ελευθεροτυπία. Εκείνος είχε ξεκινήσει λίγους μήνες νωρίτερα και ήταν από τους λίγους συντάκτες της εφημερίδας που με υποδέχτηκαν με ιδιαίτερο ενθουσιασμό. Αυτό βέβαια -υπό το φως των μετέπειτα εξελίξεων- μπορεί για μερικούς να μη λέει και πολλά πράγματα, αν ληφθεί υπόψη ότι ένας άλλος συνάδελφος που είχε τηρήσει την ίδια στάση ήταν ο Θοδωρής Ρουσόπουλος.

Δίκη blogme: 7 χρόνια για το αυτονόητο

Αθωώθηκε σήμερα, 23/1/2013, από το Α’ Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών ο Αντώνης Τσιπρόπουλος, έπειτα από 7 χρόνια ταλαιπωρίας για μια υπόθεση χαζή ως προς την ουσία της αλλά εξαιρετικά κρίσιμη ως προς τη σημασία της για την προοπτική του Ίντερνετ και για τα κοινωνικά δικαιώματα στην Ελλάδα.

Μια μαχαιριά από τον Μπαράκ Ομπάμα

«Οι δυνατότητες της Αμερικής είναι απεριόριστες, διότι κατέχουμε όλες τις ιδιότητες που απαιτεί ένας κόσμος χωρίς σύνορα: Νεότητα, δυναμική, ποικιλομορφία και ανοιχτούς ορίζοντες. Ατέλειωτες δυνατότητες για ρίσκο και ένα χάρισμα επαναπροσδιορισμού…».

Απόσπασμα από τη χθεσινή ομιλία του Μπαράκ Ομπάμα, κατά την τελετή της ορκωμοσίας του. Μια αποστροφή που με γέμισε μελαγχολία. Όχι γιατί δεν ήταν ωραίο αυτό που είπε, αλλά για εντελώς διαφορετικούς λόγους, δικιάς μας -εσωτερικής- κατανάλωσης.

Social Design 6

Ο Χριστόφορος Κάσδαγλης σχολιάζει τα σχέδια του Δημήτρη Αρβανίτη στην εφημερίδα «δρόμος της αριστεράς» (12/1/2013)

 

 

Το Ε9 του καθενός μας θα γίνει το πιστοποιητικό της συλλογικής μας αποτυχίας.

Ερωτικό γράμμα σε παλιούς συνοδοιπόρους

Είναι καιρός που θέλω να σου πω μερικά πράγματα αλλά συνεχώς το αναβάλλω. Πάντα μεσολαβεί κάτι άλλο, πιο επίκαιρο ή πιο επιτακτικό.

Εντάξει, έχουμε διαφορετικές απόψεις. Εσύ θέλεις να σώσεις τη χώρα συνεργαζόμενος με τα κόμματα του μνημονιακού τόξου, γιατί πιστεύεις ότι πρόκειται για μονόδρομο και για την τελευταία ευκαιρία προς αποφυγήν της ανοιχτής χρεοκοπίας και της μαζικής εξαθλίωσης. Κι εγώ πάλι βλέπω ότι όλ’ αυτά δεν οδηγούν πουθενά, ότι το σπιράλ της λιτότητας συνεχώς βαθαίνει, ότι η διάλυση του κοινωνικού ιστού είναι νομοτελειακή και κατακλυσμιαία, ότι ανάπτυξη δεν πρόκειται να έρθει ούτε σε τρία ούτε σε εκατό τέρμινα, ότι οι επιχειρούμενες μεταρρυθμίσεις αποτελούν μονάχα πρόσχημα απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων, ότι το πολιτικό σύστημα έχει χάσει τη στοιχειώδη ικανότητα να αυτοκαθαρθεί και να βγει από το αδιέξοδό του.

Η Ελευθεροτυπία και η κληρονομιά του μακαρίτη

Πολύ φοβάμαι ότι τελευταία παράγουμε περισσότερες Ελευθεροτυπίες από όσες μπορούμε να καταναλώσουμε. Το πρόβλημα επιτείνεται από το γεγονός ότι προηγήθηκε μεγάλη περίοδος έλλειψης του είδους, με συνέπεια να εκδηλωθούν σύνδρομα στέρησης στους παραδοσιακούς αναγνώστες της.

Ο βοριάς που τ’ αρνάκια παγώνει

Το χιόνι αποτελούσε ανέκαθεν κλισέ ευημερίας και ευωχίας. Έξω οι νιφάδες και οι χιονάνθρωποι, μέσα η σόμπα και το τζάκι.

Έπρεπε να φτάσω στα 55 μου για να μάθω τι θα πει να κρυώνεις – να μην έχεις λεφτά για να πάρεις πετρέλαιο να ζεσταθείς. Δεν το ’ζησα στη δύσκολη δεκαετία του ’60, ούτε στη δικτατορία, όταν απέλυσαν τον πατέρα μου, δεν το ’παθα όταν βρέθηκα δυο φορές μεταβατικά στη ζωή μου χωρίς δουλειά. Το έπαθα τώρα, έπειτα από μακρά περίοδο συνεχούς αποδοτικής εργασίας και αρκετής ευμάρειας – τεχνητής έστω.